Odkrycie technologii edycji genomu CRISPR znacznie zwiększyło potencjał leczenia chorób. Jednak bezpieczne i skuteczne dostarczanie komponentów do edycji genomu okazało się wyzwaniem. Obecny brak określonej programowalności jest kluczowym czynnikiem ograniczającym pomyślne skalowanie tej technologii. Różne podejścia do dostarczania, w tym między innymi te poniżej, mogą potencjalnie zaspokoić potrzebę celowania w tkanki i/lub komórki w celu wprowadzenia tych technologii do kliniki. Jak dotąd nanocząsteczki lipidowe (LNP) są najlepiej przebadanymi ukierunkowanymi systemami dostarczania niewirusowego. Specjalizują się w kapsułkowaniu kwasów nukleinowych i mogą być modyfikowane ligandami w celu poprawy specyficzności dostarczania. W porównaniu z innymi syntetycznymi nanocząstkami polimerowymi, LNP mają lepszą biokompatybilność i niższy poziom toksyczności. Obecnie wątroba jest narządem najskuteczniej ukierunkowanym na terapie oparte na LNP. Jednak ze względu na niską skuteczność dostarczania do komórek pierwotnych i eksperymenty in vivo na zwierzętach, wydajność edycji LNP nie spełnia jeszcze wymagań klinicznych w tkankach pozawątrobowych. Po LNP nanocząsteczki na bazie polimerów (PNP) są najczęściej używanymi nośnikami dostarczania. PNP oferują kilka korzyści w porównaniu z LNP, ponieważ są łatwiejsze w produkcji, można je łatwo zmieniać i mają krótszy czas obiegu. Nanocząsteczki nieorganiczne zyskują również na popularności jako nośnik maszyn opartych na CRISPR ze względu na ich zdolność do modyfikacji i skuteczność jako nośnika kwasów nukleinowych i małych cząsteczek. Inne inspirowane biologią nośniki dostarczania, takie jak egzosomy, liposomalne systemy dostarczania leków, nośniki przeciwciał/białek, cząsteczki wirusopodobne, takie jak bakteriofagi i nanoboty, wykazały potencjał, ale pozostały w dużej mierze niewykorzystane w polu dostarczania edytora genomu.
Wymagania dotyczące rozwiązania
Rozwiązania muszą stanowić wysoce wydajny i programowalny system dostarczania maszyn do edycji genomu, który może być ukierunkowany na określone tkanki (komórki, typy i/lub narządy). Rozwiązania muszą być w stanie być zaprogramowane do dostarczania do co najmniej trzech odrębnych i różnych komórek, typów tkanek i/lub narządów oraz z możliwością dostarczania i edycji, która jest co najmniej tak wydajna, jak obecny stan wiedzy. Optymalne rozwiązanie byłoby proste w produkcji, tanie, skalowalne i miałoby rozsądny profil bezpieczeństwa. Rozwiązania, które proponują wirusy i systemy wirusopodobne lub cząsteczki, muszą opierać się na tej dziedzinie i spełniać kryteria wykazujące pełne zrozumienie, w jaki sposób system dostarczania może być modyfikowany, tak aby był programowalny i mógł być ukierunkowany na różne cele tkankowe (komórki, typy i / lub narządy). Rozwiązanie zostanie ocenione na podstawie tego, jak dobrze spełnia kryteria.
Programowalne rozwiązania, które są ukierunkowane wyłącznie na ośrodkowy układ nerwowy (OUN), powinny być zgłaszane w ramach Obszaru Docelowego 2. Rozwiązania, które spełniają wymagania dla Obszaru Docelowego 2, ale są również programowalne, aby celować w narządy inne niż mózg, mogą być zgłaszane do rozpatrzenia w obu Obszarach Docelowych, chociaż pojedynczy zespół i/lub podmiot z jednym rozwiązaniem, które spełnia wymagania obu Obszarów Docelowych, kwalifikuje się tylko do jednej nagrody. Zespół i/lub podmiot może kwalifikować się do wielu nagród za wiele rozwiązań zgłoszonych do jednego lub obu Obszarów Docelowych, o ile rozwiązania te są jakościowo różne.
Aby być wysoce konkurencyjnym w tym wyzwaniu, rozwiązania muszą:
Być programowalny i skierowany do co najmniej trzech różnych i odmiennych komórek, typów tkanek i/lub organów.
Być w stanie dostarczyć edytor i zademonstrować dostarczanie i edycję, które są co najmniej tak wydajne, jak obecnie opublikowane wydajności dla różnych proponowanych celów tkankowych (komórek, typów i/lub narządów).
Posiadać znany biologiczny mechanizm programowalności: jasny związek między tym, co jest robione w celu zmodyfikowania technologii, aby dostarczyć ją do różnych docelowych tkanek (komórek, typów i/lub narządów), a tym, w jaki sposób odnosi się to do podstawowej biologii i/lub biochemii systemu.
Przeprowadzić badania wykazujące biodystrybucję i drogę podania/metodę dostarczania.
Wykaż skuteczne dostarczanie i wydajności edycji u dużych zwierząt poprzez niezależną ocenę wspieraną przez NIH.
Wykazać profil bezpieczeństwa w modelach eksperymentalnych zgodny z innymi systemami dostarczania terapii genowej/edycji genów przeznaczonymi do stosowania u ludzi.
Rozwiązania should:
Celować w więcej niż jeden typ tkanki/narządu.
Mieć innowacyjne podejście.
Dodatkowe rozwiązania mogą:
Wykaż potencjał rynkowy, przewagę nad konkurencją lub możliwości zaspokojenia potrzeb medycznych.
Możliwość wytwarzania w sposób skalowalny i opłacalny.